We hebben weer een heerlijk vooruitzicht, een paar dagen naar Firenze. Ook wel bekend als Florence, een mooie stad vol prachtige gebouwen, de mooiste kunst en natuurlijk lekker eten en drinken. Ik ben een keer eerder in Firenze geweest, 20 jaar geleden, en het zal deze keer anders zijn dan toen. Vorige keer was ik nog niet allergisch voor nikkel. Nou ja, ik was wel allergisch voor nikkel, alleen was ik toen nog heerlijk onwetend en at ik alles wat lekker en voorhanden was.
Zoals altijd zijn spontane reisjes niet zo heel handig als je een flinke voedselallergie hebt, dus is het ook nu belangrijk om me goed voor te bereiden. De vorige keer dat ik op reis ging, ging er heel wat voorbereiding aan vooraf. We gingen toen naar Israël, en dat was voor mij nieuw terrein, ook wat eten betreft (lees hier meer over). Nu gaat de reis naar Italië, en ik ben bijna geneigd om achterover te leunen en geen tijd te stoppen in de eetvoorbereiding. Italië is namelijk een land waar systemische nikkelallergie al lange tijd bekend is. Verder wordt veel eten puur bereid en is de kans groter dat er geen nikkelhoudende toevoegingen (zooi) in zitten.
Ik ben al vaak in Italië geweest en vind het altijd een verademing om er naartoe te gaan, al is het alleen maar omdat mensen je begrijpen als je zegt dat je een nikkelallergie hebt. Hieronder zal ik mijn ervaringen en weetjes met jullie delen.
Ontbijt
Om te beginnen het ontbijt. Dit is een makkie, een standaard Italiaans ontbijt is niet geschikt voor nikkelisten. Veel Italianen ontbijten zoet met een croissant, soort donut of ander zoet gebak. Een betere optie is om brood te halen bij een panificio (bakker). Daar wordt nog gebakken met verse ingrediënten. Veel produkten worden gemaakt met een kleine hoeveelheid verse gist en dat past prima in een nikkelarm dieet. Misschien dat ze zelfs lekkere, witte zuurdesembroodjes hebben (pane bianco di lievito madre). Brood bij een supermarkt is fabrieksbrood en kun je beter niet nemen, vanwege de vele toevoegingen die er in zitten.
Tussendoortjes
Wanneer je een paar uur in de Galleria degli Uffizi doorbrengt, heb je natuurlijk trek in iets lekkers. Er is wel een cafeetje binnen in het museum, maar ik ga ervan uit dat ik niets van het aanbod mag eten.
Voor korte tripjes neem ik meestal voor de eerste dagen wat snacks mee van thuis. Zo ben ik niet veel tijd kwijt met het zoeken naar wat lekkers. Wanneer dat allemaal op is, is vers fruit een prima tussendoortje. Een banaan of wat druiven zijn immers makkelijk mee te nemen voor onderweg (een plastic bakje meenemen in je koffer is handig). Hetzelfde geldt voor wat rauwkost, zoals komkommer of wortel.
In de middag, wanneer de zon schijnt is het niet zo moeilijk om een tussendoortje te bedenken….gelato natuurlijk. Ook hier geldt, ga op zoek naar vers gemaakt ijs (en geen fabrieksijs) en kies een smaak met een laag nikkelgehalte (lees hier meer over Italiaans ijs).
Boodschappen doen
We hebben een appartementje geboekt in het centrum van Firenze. Zo kan ik zelf kiezen wat ik voor ontbijt eet en is het makkelijker om tussendoortjes en ander lekkers te bewaren in een koelkast. Ik hoef dan ook niets mee te nemen, behalve voor de reis zelf. Mijn voorbereiding bestaat deze keer uit het opzoeken waar de dichtstbijzijnde supermarkt is en het opstellen van een boodschappenlijstje. Zo kan ik meteen bij aankomst een winkeltje in duiken om wat eten in te slaan.
Op het lijstje staan vers fruit, yoghurt (ontbijt), sinaasappelsap en Savioardi Sardi. Dit zijn Sardijnse lange vingers met drie ingrediënten (bloem, ei en suiker), wel altijd controleren natuurlijk! Ook handig om mee te nemen voor onderweg, als we in een museum of door de stad wandelen. Wanneer we aankomen zijn de panificio’s al dicht, dus dat staat op de planning voor de volgende dag. Hopelijk vind ik wat focaccia’s met gegrilde groenten, daar ben ik dol op.
Dit is nog maar een deel van het echte Italiaanse eten en waar je op moet letten als nikkelist. Volgende keer gaan we verder met lunch en avondeten.
You must be logged in to post a comment.